کد مطلب:314818 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:234
شفای چشم دخترم به عنایت حضرت ابوالفضل
عالم بزرگوار فقیه وارسته حضرت آیت الله حاج شیخ محمد تقی آملی (قدس سره) در خاطراتش چنین نگاشته است:
قضیه شفا یافتن چشم دخترم به كرامت حضرت ابوالفضل (علیه السلام) و شرح آن قضیه این بود پدر و مادرم برای شدت علاقه ای كه با من ضعیف داشتند به واسطه این كه در آن وقت پسری به غیر از من نداشتند مرا در ابتدای تكلیف تزویج نمودند و خداوند به من دختری عنایت فرمود و نام او را سكینه نهادم. بعدها ملقب شد به عصمت الشرفیه و من در آن وقت هیجده ساله بودم و آن دختر در دو سالگی مبتلا به درد چشم شد و در چشمش یك قطعه لك پیدا شد و معالجه اش صعوبت پیدا كرد. به مطب مرحوم میرزا علی خان ناصر الحكماء بردیمش و طول كشیده بود تا آن كه مصادف شد با ایام عاشوراء و در منزل ما شب ها مجلس روضه بود
یكی از آن شبها خوابی دیده شد كه اینك خواب بیننده را یادم نیست كه خودم بودم یا والده صبیه یا شخص ثالثی. در هر صورت در خواب دیده شده بود كه حضرت ابوالفضل (علیه السلام) به آن مجلس تشریف آورده از اثر مقدم شریفشان خدای متعال چشم آن دختر را شفا بخشید و طولی نكشید كه چشمان آن بچه خوب شد و تا آخر عمر درد چشم ندید و آن دختر در سن چهل سالگی در سنه 1361 هجری قمری بعد از فوت شوهرش در نجف اشرف فوت نمود و چهار دختر و پسر از خود باقی گذاشت و مرا به داغ خود غمگین كرد.
[ صفحه 343]
قضیه شفا یافتن چشم دخترم به كرامت حضرت ابوالفضل (علیه السلام) و شرح آن قضیه این بود پدر و مادرم برای شدت علاقه ای كه با من ضعیف داشتند به واسطه این كه در آن وقت پسری به غیر از من نداشتند مرا در ابتدای تكلیف تزویج نمودند و خداوند به من دختری عنایت فرمود و نام او را سكینه نهادم. بعدها ملقب شد به عصمت الشرفیه و من در آن وقت هیجده ساله بودم و آن دختر در دو سالگی مبتلا به درد چشم شد و در چشمش یك قطعه لك پیدا شد و معالجه اش صعوبت پیدا كرد. به مطب مرحوم میرزا علی خان ناصر الحكماء بردیمش و طول كشیده بود تا آن كه مصادف شد با ایام عاشوراء و در منزل ما شب ها مجلس روضه بود
یكی از آن شبها خوابی دیده شد كه اینك خواب بیننده را یادم نیست كه خودم بودم یا والده صبیه یا شخص ثالثی. در هر صورت در خواب دیده شده بود كه حضرت ابوالفضل (علیه السلام) به آن مجلس تشریف آورده از اثر مقدم شریفشان خدای متعال چشم آن دختر را شفا بخشید و طولی نكشید كه چشمان آن بچه خوب شد و تا آخر عمر درد چشم ندید و آن دختر در سن چهل سالگی در سنه 1361 هجری قمری بعد از فوت شوهرش در نجف اشرف فوت نمود و چهار دختر و پسر از خود باقی گذاشت و مرا به داغ خود غمگین كرد.
[ صفحه 343]